(Naar beneden voor Nederalnds)
Jenn
Ben-Yakov performed, directed and taught in New York, London, and Amsterdam.
She studied at Yale Drama Graduate School and with Joseph Chaikin and Uta Hagen………
She was invited by Chaikin to join his new ensemble and went to Europe as a
member of the now-famous Open Theatre. She helped create, perform and tour the
Obie Award-winning The Serpent and Masks. Before sailing from NYC she completed
the WNET-TV production of Home, written by Megan Terry. After the birth of her
first son in Holland, she began working in BEWTH (Netherlands Movement Theatre)
and then made Stigma, based on the book by Irving Goffman, while in Theatre
Group Sater. She returned to NYC to perform in the ensemble of Anski’s The
Dybbuk at the Public Theatre in Manhattan directed by Chaikin and Rafalowicz.
Based in London with the English Friends Roadshow, a communal clown company, Jenn played in entertainment for children and their parents. Now (together with Robert Hahn and their young family), they toured, performing outdoors during spring and summer—from England to Holland, France, Spain and to festivals in North Africa. She directed Spaghetti’s ½ Ring Circus during the four years in the Roadshow, and developed the satire Friends in High Places (sponsored by the British Arts Council) for the Roadshow’s winter season in London’s Bush, Cockpit and ICA Theaters.
She has performed, directed, and created collaborative works in Holland since 1978. Working with live music, and together with Pauline de Groot, they created a dance theatre piece on the theme of lost sisters and brothers called Traces (Sporen). The collage entitled One Man’s Ceiling is Another Man’s Floor emerged on the themes of faith and no faith, both plays funded by Jan Kasies Instituut voor Theatre Onderzoek (Institute for Theatre Research). She also acted a role in the Academy Award-nominated short film No Breakfast by Annemarie Prins.
As she has said, “The early plays in Amsterdam, Nagalm (Reverberations) and Rubber Baby Buggy Bumpers, sponsored by the international Mickery Theater, were made partly in hopes of helping to revive the post-war Jewish theatre, and with Dea Kort and the fine ensemble of English, Dutch and German performers, music by Sharon Landau and Burton Greene, artwork by Jeffrey Shaw, we toured Holland on the Mickery circuit., followed by 1+2 in 3D—a struggle in the imagination of a young woman not to be divided by divorce. Then my attention turned to the longings of displaced South African ex-patriots in exile in Holland, and (with grants from the Minister of Culture), I researched, created and directed Second Choices for the African Roots Festival, Balie Theatre, based on the themes of home and homelessness. After years of ensemble work, I next directed a series of solos… Gogol’s Diary of a Madman for South African actor Jeroen Krannenberg and in Studio 35 the musical Living in a Dream for singer Jodi Gilbert and You’re Not Allowed to Play Here for dancer Wies Bloomen. My last homage to dance and dancers was in creating Consommé, a group piece concerning eating pressures, performed in the DanceLab.
“After research trips to Poland, Russia, and learning about the Maharal of Prague, I follwed my own ancestral trail. Filmmaker Ornella DÄgostino and I made Golems – A Jewish Legend, a light and lively production (via the Amsterdam Arts Council) with parts for both male and female “golems.” (bovenzaal Stadsschouberg). By 1996 I was immersed in the love story The 2 in 1, based on a section of the Ramayana. This was a site-specific play for the magnificent Odeon Theater, produced by Jill van der Aa, featuring William Sutton and Sima van Dulleman. This was to be the last of the large-cast Dutch productions.”
In her three recent plays, Jenn shifted from playwright to storyteller. Performed in the Westbeth Gallery, Manhattan, Met Life Insurance, with Joyce Aaron and Steve Clorfeine, is based on the interviews of a NYC insurance doctor who makes his rounds gathering the same information in thousands of home settings or “sets.” This play is based on portraits of the people he interviewed through their responses to one fixed questionnaire. Laughable connections appear between the insecurities and anxieties of the characters and their attempts to insure their “pay-as-you-go” lives.
After 9-11, she wrote There’s No place like Noplace for an American actress living far from home. The character, in love with a Dutchman, struggles to be politically correct but is unwilling to lose her mind in the process of living in Europe. (Cameleon Theater)
Her current adaptation of the poetry of Edna St. Vincent Millay will be performed in Capetown, South Africa, at Theater in the Muze the end of 2010. In this piece, two neighbors, separated by a wall of petite rigidities, can sense and almost hear the other’s inner monologue. In the time between plays, Jenn wrote KIN (Once Removed), her first not-for-performance novel.
Based in London with the English Friends Roadshow, a communal clown company, Jenn played in entertainment for children and their parents. Now (together with Robert Hahn and their young family), they toured, performing outdoors during spring and summer—from England to Holland, France, Spain and to festivals in North Africa. She directed Spaghetti’s ½ Ring Circus during the four years in the Roadshow, and developed the satire Friends in High Places (sponsored by the British Arts Council) for the Roadshow’s winter season in London’s Bush, Cockpit and ICA Theaters.
She has performed, directed, and created collaborative works in Holland since 1978. Working with live music, and together with Pauline de Groot, they created a dance theatre piece on the theme of lost sisters and brothers called Traces (Sporen). The collage entitled One Man’s Ceiling is Another Man’s Floor emerged on the themes of faith and no faith, both plays funded by Jan Kasies Instituut voor Theatre Onderzoek (Institute for Theatre Research). She also acted a role in the Academy Award-nominated short film No Breakfast by Annemarie Prins.
As she has said, “The early plays in Amsterdam, Nagalm (Reverberations) and Rubber Baby Buggy Bumpers, sponsored by the international Mickery Theater, were made partly in hopes of helping to revive the post-war Jewish theatre, and with Dea Kort and the fine ensemble of English, Dutch and German performers, music by Sharon Landau and Burton Greene, artwork by Jeffrey Shaw, we toured Holland on the Mickery circuit., followed by 1+2 in 3D—a struggle in the imagination of a young woman not to be divided by divorce. Then my attention turned to the longings of displaced South African ex-patriots in exile in Holland, and (with grants from the Minister of Culture), I researched, created and directed Second Choices for the African Roots Festival, Balie Theatre, based on the themes of home and homelessness. After years of ensemble work, I next directed a series of solos… Gogol’s Diary of a Madman for South African actor Jeroen Krannenberg and in Studio 35 the musical Living in a Dream for singer Jodi Gilbert and You’re Not Allowed to Play Here for dancer Wies Bloomen. My last homage to dance and dancers was in creating Consommé, a group piece concerning eating pressures, performed in the DanceLab.
“After research trips to Poland, Russia, and learning about the Maharal of Prague, I follwed my own ancestral trail. Filmmaker Ornella DÄgostino and I made Golems – A Jewish Legend, a light and lively production (via the Amsterdam Arts Council) with parts for both male and female “golems.” (bovenzaal Stadsschouberg). By 1996 I was immersed in the love story The 2 in 1, based on a section of the Ramayana. This was a site-specific play for the magnificent Odeon Theater, produced by Jill van der Aa, featuring William Sutton and Sima van Dulleman. This was to be the last of the large-cast Dutch productions.”
In her three recent plays, Jenn shifted from playwright to storyteller. Performed in the Westbeth Gallery, Manhattan, Met Life Insurance, with Joyce Aaron and Steve Clorfeine, is based on the interviews of a NYC insurance doctor who makes his rounds gathering the same information in thousands of home settings or “sets.” This play is based on portraits of the people he interviewed through their responses to one fixed questionnaire. Laughable connections appear between the insecurities and anxieties of the characters and their attempts to insure their “pay-as-you-go” lives.
After 9-11, she wrote There’s No place like Noplace for an American actress living far from home. The character, in love with a Dutchman, struggles to be politically correct but is unwilling to lose her mind in the process of living in Europe. (Cameleon Theater)
Her current adaptation of the poetry of Edna St. Vincent Millay will be performed in Capetown, South Africa, at Theater in the Muze the end of 2010. In this piece, two neighbors, separated by a wall of petite rigidities, can sense and almost hear the other’s inner monologue. In the time between plays, Jenn wrote KIN (Once Removed), her first not-for-performance novel.
Jenn Ben-Yakov uitgevoerd, geleid en onderwezen in New York, Londen en Amsterdam. Ze
studeerde aan de Yale Drama Graduate School en met Joseph Chaikin en
Uta Hagen ......... Ze werd uitgenodigd door Chaikin aan zijn nieuwe
ensemble mee en ging naar Europa als lid van de nu beroemde Open
Theater. Ze hielp creëren, uit te voeren en een rondleiding in de Obie Award-winnende The Serpent en maskers. Voor de afvaart uit NYC voltooide ze de WNET-tv-productie van Home, geschreven door Megan Terry. Na
de geboorte van haar eerste zoon in Nederland, begon ze te werken in
BEWTH (Nederland Movement Theatre) en maakte vervolgens Stigma,
gebaseerd op het boek van Irving Goffman, terwijl in Theatre Group
Sater. Ze
keerde terug naar New York om in het ensemble van Anski's The Dybbuk
presteren op het Public Theatre in Manhattan regie van Chaikin en
Rafalowicz.Gevestigd
in Londen met de Engels Friends Roadshow, een gemeenschappelijke
onderneming clown, Jenn speelde in entertainment voor kinderen en hun
ouders. Nu
(samen met Robert Hahn en hun jonge gezin), ze toerde, het uitvoeren
van buiten in de lente en de zomer-van Engeland naar Nederland,
Frankrijk, Spanje en op festivals in Noord-Afrika. Ze
regisseerde Spaghetti's ½ Ring Circus tijdens de vier jaar in de
Roadshow, en de satire Vrienden ontwikkeld in High Places (gesponsord
door de Britse Arts Council) voor de winter de Roadshow seizoen van in
het Londense Bush, Cockpit en ICA Theaters.
Ze heeft opgetreden, gericht, en creëerde collaboratieve werken in Nederland sinds 1978. Werken met live muziek, en samen met Pauline de Groot, creëerden ze een danstheater op het thema van de verloren zusters en broeders genaamd Traces (Sporen). De collage getiteld One Man's Ceiling is de ander z'n Floor ontstaan over de thema's van het geloof en zonder geloof, zowel toneelstukken gefinancierd door Jan Kasies Instituut voor Theater Onderzoek (Instituut voor Theater Onderzoek). Daarnaast acteerde ze tevens een rol in de Academy Award-genomineerde korte film No Breakfast van Annemarie Prins.Zoals zij heeft gezegd: "De vroege toneelstukken in Amsterdam, Nagalm (Natrillingen) en Rubber Kinderwagen Bumpers, gesponsord door de internationale Mickery Theater, werden deels in de hoop bij te dragen tot de naoorlogse joodse theater te doen herleven, en met Dea Kort en de fijne ensemble van het Engels, Nederlands en Duits artiesten, muziek van Sharon Landau en Burton Greene, kunstwerk van Jeffrey Shaw, we reisden Holland op de Mickery-circuit., gevolgd door 1 +2 in 3D-een strijd in de verbeelding van een jonge vrouw niet te worden gedeeld door echtscheiding. Dan is mijn aandacht gericht op de verlangens van ontheemden Zuid-Afrikaanse ex-patriotten in ballingschap in Nederland, en (met subsidies van de minister van Cultuur), ik onderzocht, gecreëerd en Tweede Keuzes voor de Afrikaanse Roots Festival, Balie Theater, op basis van de thema's van huis en dak-en thuisloosheid. Na jaren van ensemble werk, heb ik naast regisseerde een reeks solo's ... Gogol's Dagboek van een Gek voor Zuid-Afrikaanse acteur Jeroen Krannenberg en in Studio 35 de muzikale leven in een droom voor zangeres Jodi Gilbert en je bent niet toegestaan om hier Speel voor danser Wies Bloomen. Mijn laatste eerbetoon te dansen en dansers was in het creëren van Consomme, een groep stuk met betrekking tot het eten van druk, uitgevoerd in de DanceLab.
"Na onderzoek uitstapjes naar Polen, Rusland, en leren over de Maharal van Praag, ik follwed mijn eigen voorouders parcours. Filmmaker Ornella Dagostino en ik maakte Golems - ". Golems" Een Joodse Legend, een lichte en levendige productie (via de Amsterdamse Kunstraad) met onderdelen voor zowel mannelijke als vrouwelijke (bovenzaal Stadsschouberg). In 1996 werd ik ondergedompeld in het liefdesverhaal De 2-in-1, op basis van een deel van de Ramayana. Dit was een site-specific spelen voor de prachtige Odeon Theater, geproduceerd door Jill van der Aa, met William Sutton en Sima van Dulleman. Dit was de laatste van de grote cast Nederlandse producties. "In haar drie recente toneelstukken, Jenn verschoven van toneelschrijver tot verteller. Uitgevoerd in de Westbeth Gallery, Manhattan, Met Life Insurance, met Joyce Aaron en Steve Clorfeine, is gebaseerd op de interviews van een NYC verzekering arts die maakt zijn rondes verzamelen dezelfde informatie in duizenden huis-instellingen of "sets. 'Het toneelstuk is op basis van portretten van de mensen die hij door middel van hun antwoorden geïnterviewd om een vaste vragenlijst. Lachwekkend verbindingen worden weergegeven tussen de onzekerheden en angsten van de personages en hun pogingen om hun "pay-as-you-go" leven te verzekeren.
Na 9-11, schreef ze Er is geen plaats zoals nergensoord voor een Amerikaanse actrice die ver van huis. Het karakter, verliefd op een Nederlander, worstelt om politiek correct, maar is niet bereid om haar geest te verliezen in het proces van het leven in Europa. (Cameleon Theater)Haar huidige aanpassing van de poëzie van Edna St. Vincent Millay zal worden uitgevoerd in Kaapstad, Zuid-Afrika, in het Theater in de Muze het einde van 2010. In dit stuk kunnen twee buren, gescheiden door een muur van petite rigiditeiten, voelen en bijna horen de ander innerlijke monoloog. In de tijd tussen toneelstukken, Jenn schreef KIN (nadat het is verwijderd), haar eerste not-for-performance roman.
Ze heeft opgetreden, gericht, en creëerde collaboratieve werken in Nederland sinds 1978. Werken met live muziek, en samen met Pauline de Groot, creëerden ze een danstheater op het thema van de verloren zusters en broeders genaamd Traces (Sporen). De collage getiteld One Man's Ceiling is de ander z'n Floor ontstaan over de thema's van het geloof en zonder geloof, zowel toneelstukken gefinancierd door Jan Kasies Instituut voor Theater Onderzoek (Instituut voor Theater Onderzoek). Daarnaast acteerde ze tevens een rol in de Academy Award-genomineerde korte film No Breakfast van Annemarie Prins.Zoals zij heeft gezegd: "De vroege toneelstukken in Amsterdam, Nagalm (Natrillingen) en Rubber Kinderwagen Bumpers, gesponsord door de internationale Mickery Theater, werden deels in de hoop bij te dragen tot de naoorlogse joodse theater te doen herleven, en met Dea Kort en de fijne ensemble van het Engels, Nederlands en Duits artiesten, muziek van Sharon Landau en Burton Greene, kunstwerk van Jeffrey Shaw, we reisden Holland op de Mickery-circuit., gevolgd door 1 +2 in 3D-een strijd in de verbeelding van een jonge vrouw niet te worden gedeeld door echtscheiding. Dan is mijn aandacht gericht op de verlangens van ontheemden Zuid-Afrikaanse ex-patriotten in ballingschap in Nederland, en (met subsidies van de minister van Cultuur), ik onderzocht, gecreëerd en Tweede Keuzes voor de Afrikaanse Roots Festival, Balie Theater, op basis van de thema's van huis en dak-en thuisloosheid. Na jaren van ensemble werk, heb ik naast regisseerde een reeks solo's ... Gogol's Dagboek van een Gek voor Zuid-Afrikaanse acteur Jeroen Krannenberg en in Studio 35 de muzikale leven in een droom voor zangeres Jodi Gilbert en je bent niet toegestaan om hier Speel voor danser Wies Bloomen. Mijn laatste eerbetoon te dansen en dansers was in het creëren van Consomme, een groep stuk met betrekking tot het eten van druk, uitgevoerd in de DanceLab.
"Na onderzoek uitstapjes naar Polen, Rusland, en leren over de Maharal van Praag, ik follwed mijn eigen voorouders parcours. Filmmaker Ornella Dagostino en ik maakte Golems - ". Golems" Een Joodse Legend, een lichte en levendige productie (via de Amsterdamse Kunstraad) met onderdelen voor zowel mannelijke als vrouwelijke (bovenzaal Stadsschouberg). In 1996 werd ik ondergedompeld in het liefdesverhaal De 2-in-1, op basis van een deel van de Ramayana. Dit was een site-specific spelen voor de prachtige Odeon Theater, geproduceerd door Jill van der Aa, met William Sutton en Sima van Dulleman. Dit was de laatste van de grote cast Nederlandse producties. "In haar drie recente toneelstukken, Jenn verschoven van toneelschrijver tot verteller. Uitgevoerd in de Westbeth Gallery, Manhattan, Met Life Insurance, met Joyce Aaron en Steve Clorfeine, is gebaseerd op de interviews van een NYC verzekering arts die maakt zijn rondes verzamelen dezelfde informatie in duizenden huis-instellingen of "sets. 'Het toneelstuk is op basis van portretten van de mensen die hij door middel van hun antwoorden geïnterviewd om een vaste vragenlijst. Lachwekkend verbindingen worden weergegeven tussen de onzekerheden en angsten van de personages en hun pogingen om hun "pay-as-you-go" leven te verzekeren.
Na 9-11, schreef ze Er is geen plaats zoals nergensoord voor een Amerikaanse actrice die ver van huis. Het karakter, verliefd op een Nederlander, worstelt om politiek correct, maar is niet bereid om haar geest te verliezen in het proces van het leven in Europa. (Cameleon Theater)Haar huidige aanpassing van de poëzie van Edna St. Vincent Millay zal worden uitgevoerd in Kaapstad, Zuid-Afrika, in het Theater in de Muze het einde van 2010. In dit stuk kunnen twee buren, gescheiden door een muur van petite rigiditeiten, voelen en bijna horen de ander innerlijke monoloog. In de tijd tussen toneelstukken, Jenn schreef KIN (nadat het is verwijderd), haar eerste not-for-performance roman.